هر ساله با نزدیک شدن به روز 17 مرداد ماه مطبوعات کشور، حال و هوایی دیگری پیدا می‌کند، در مطبوعات کشور مطالبی آنچنانی انتشار پیدا می‌کند که در حمایت از روزنامه نگار کشور است. بسیاری که تا دیروز خود منتقد آزادی نشریات و اطلاع رسانی بوده‌اند در این روز با عاریه گرفتن قلم و کاغذ به ارائه نوشته‌های آن چنانی برای حمایت این قشر از جامعه اقدام می‌کنند، که این موضوع نگارنده را بر آن داشت که با نگاهی اجمالی به حوزه رسانه در کشور و استان کردستان داشته باشم.
در دنیای امروز بی تردید، همگان بر این مهم اشراف داشته و داریم که نقش رسانه‌ها در توسعه و پیشرفت جوامع تا چه اندازه است و در همه‌جا از رسانه‌ها به عنوان رکن چهارم دمکراسی و شاید هم رکن سوم نام می‌برند و کشورهایی که برد تبلیغات رسانه‌ای گسترده و در وسعت زیاد دارند توانسته‌اند در دیگر زمینه‌های سیاسی و اقتصادی و اجتماعی نیز در سطح مطلوب، شاهد توسعه و پیشرفت باشند
قدرت رسانه‌های تصویر و شنیداری و نوشتاری و الکترونیکی در دنیای امروز در سطحی است، که نقش و تاثیر بسزایی در پیشرفت و توسعه جامعه داشته است و این قدرت در اختیار عده‌ای از افراد نخبه و روشنفکران جامعه به نام خبرنگار و روزنامه‌نگار قرار گرفته است که در سخت‌ترین شرایط کاری در جامعه مشغول انجام رسالت خبرنگاری هستند.
شغل مقدس خبرنگاری یکی از شغل‌های پر دردسر در جامعه ما قلمداد شده، که بعضی‌ها نیز آن را حرکت بر روی لبه تیز تیغ نامیده‌اند و جزء شغل‌های سخت و زیان آور در جامعه شناخته شده، که امر آگاهی دادن و روشنگری به افکار عمومی از نکات مهم در دنیای امروز است، که این امر زمینه‌های توسعه فرهنگی و اجتماعی را نیز مهیا می‌سازد که جامعه در روند پیشرفت حرکت کند
* نگاه جامعه ما به خبرنگار
اما با این اوصاف در سال 92 که روز خبرنگار در کمال بی مهری برگزار شد خبرنگار بازهم مثل گذشته همان خبرنگار شد سالی که برای خبرنگاران هیچ فایده‌ی صنفی در برنداشت هیچ قانون و مصوبه‌ای برای رفاه حال این قشر زحمت کش و فعال عرصه رسانه در کشور و استان کردستان صورت نگرفت حتی در استانها برای برگزاری مراسم روز خبرنگار و تجلیل از آنها گمانه‌زنی بوده که چکار کنند و متاسفم که در کشور ما از شغل مقدس خبرنگار به عنوان میرزا بنویس و یا عناوینی از این دست نام می‌برند و بسیاری از دولت مردان و کسانی که در رأس قدرتند با ترسی که از نیروی قلم برای نقد فعالیت‌هایشان داشته‌اند سعی کرده‌اند که با ایجاد سانسور( تأیید مطالب و اخبار قبل از چاپ در رسانه‌های نوشتاری و اینترنتی توسط مدیران و مسئولان ) و فشارهای شغلی، این قشر را بیشتر به عنوان کاتبان ادارات و مسئولان جلوه دهند و بسیاری از مسئولان هرگز از انتقادهای خبرنگاران راضی نبوده و نیستند و به همین دلیل در بسیاری موارد نیز شاهد کم توجهی به این قشر فعال و پیشرو در امر اطلاع رسانی بوده‌ایم.
اما خبرنگاران با عشقی که به رسالت خود داشته‌اند، توانسته‌اند در سخت‌ترین شرایط و با استفاده از کمترین امکانات موجود خود، بیشترین خدمت را در حوزه رسانه به کشور ارائه دهند.
خبرنگار واژه و شغلی مقدس است که باید برای حفظ و قداست آن، همه کسانی که در این عرصه فعالیت دارند تلاش کنند که کسانی که بدون هیچ انگیزه و ارقی نسبت به انسانیت، که تنها برای کسب و جاه و مقام پا در این عرصه نهاده‌اند نتوانند کوچکترین آسیب اجتماعی را به این قشر زحمت‌کش وارد کنند.
*فعالیت نشریات محلی همچنان در هاله‌ای از ابهام
در روزخبرنگار به دلیل نبود سازمان و نهاد صنفی خاص در حوزه رسانه کشور، امر تجلیل و برگزاری روز خبرنگار برعهده ادارات و سازمانهای دولتی و خانه‌مطبوعات بوده، که به تازه‌گی نیز سرای روزنامه‌نگاران نیز اضافه شده است که در این میان خانه‌مطبوعات استانها به دلیل نبود و قدرت و توانایی لازم تنها نظاره گر برنامه‌ها هستند.
اما امسال در استان کردستان بعضی از مسئولان تنها به صرف روابط حسنه، تنها بعضی از نشریات را که وجود خارجی ندارند تجلیل کردند در حالی که ندای دمکراسی و عدالت را سر می‌دهند که این امر نشان دهنده‌ی بسیاری از ضعف‌های مدیریتی در مطبوعات کشور است و امید است که در دولت « اقتدار و تدبیر » بسیاری از مشکلات صنفی و شغلی روزنامه‌نگاران و خبرنگاران و بسیاری از فعالان این عرصه برطرف شود.
نشریات محلی و بومی یکی از رسانه‌های بسیار مؤثر در رشد و توسعه استانها در کشور است، که نشریات در استانها فعال باشند اما متاسفانه در بسیاری از استانها برای گرفتن مجوز یک هفته نامه و فصل نامه باید هفت خان رستم را با پرونده هفتاد من مثنوی در هم آمیزیم قاطی کنیم تا پس از گذشت چند دولت چهار ساله بتوان با هزاران رابطه مجوز یک نشریه را گرفت که در این میان تعدادی از افراد جامعه، چشم سیاه در کوتاهترین زمان ممکن صاحب نشریه شده و با چاپ چند شماره از نشریه، خود به خواب اصحاب کهف می‌روند تا بتوانند همچنان در مسند قدرت بمانند.
کسانی که تنها بادید منافع شخصی پا در این عرصه نهاده هرگز نتوانسته‌اند آنچنان که بایسته و شایسته است رسانه‌های نوشتاری را در کشور و استانها در راستای رسالت اصلی رسانه‌ها سکانداری کنند. و همیشه به دلیل نبود آگاهی لازم از وضعیت و روند فعالیت نشریات، مطبوعات کشور را دچار آسیب و مشکلات جدی کرده‌اند که در دولت‌های نهم و دهم با ایجاد فضایی بسته مطبوعات ر ا در منگنه قرار داده و از فعالیت رسانه‌ای آنها جلوگیری شده است
با این اوصاف در حال حاضر با توجه به روی کار آمدن دولت اعتدال و تدبیر حسن روحانی رئیس جمهور منتخب مردم امیداست با ایجاد فضایی جدید از آزادی بیان در مطبوعات کشور ایجاد شود تا کسانی که دارای توانایی در عرصه رسانه هستند دوباره به وادی مطبوعات کشور باز گردند و همانند دوره اوج مطبوعات کشور در سال 76 بازهم مطبوعات ما با حضور فعالان این عرصه به شکوفایی خود برسد
نویسنده: فردین کمانگر
